De A is van Anders, niets is meer zoals het was. Het schijnt tegenwoordig normaal te zijn, ik ben namelijk niet de enige in mijn klas.
De B is van Bellen, zeiken, klagen, úren lang. Ik kan echt alles horen mam, ook al ga je even naar de gang.
De C is van Cynisme, hoor en voelbaar in iedere zin. Het lukt je maar niet om normaal te doen, wanneer ik over het weekend bij papa begin.
De D is van Denken, heb ik wel aan alles gedacht? Mijn oplader, knuffel en voetbalsokken, of heeft pap die toch nog gebracht?
De E is van Echt gescheiden. Of was het soms voor nep? Dan vind ik het niet grappig, want jullie zijn alles wat ik heb!
De F is van Fuck you, want soms ben ik heel erg boos, ik laat het je niet merken mam, jij voelt je al zo machteloos.
De G is van Geld dat volgens jou niet gelukkig maakt. Juist daarom zal ik nooit begrijpen waarom je over de alimentatie klaagt. De G is ook van Grote mensen zaken en de G is van Gevaar. Willen jullie mij voor altijd samen blijven beschermen, ook al zijn jullie uit elkaar?
De H is van Hartelijk gefeliciteerd we vieren twee keer je verjaardag kind! Ik kan niet genieten van jullie overdreven grote cadeaus, ik merk dat ik het lastig vind. Zijn we al bij de T van Twee violen en een Trommel en een fluit? Ik ga het liefst weer naar mijn kamer, blazen jullie zelf de kaarsjes uit?
De I is van jouw nieuwe IK. En jouw “Nu ga ik doen wat IK leuk vind.” Even een vraagje tussendoor; “Dus je wilde mij liever niet als kind?”
De J is van Joepie! Het weekend komt eraan! Of moet ik zeggen de O van Overdracht en gezellig in jullie spanningsboog staan?
De K is van Kansloos. Zoals je nieuwe vriend. De derde mam, in twee jaar tijd, waar heb ik het aan verdiend?
De M is van mijn Moeder, ze is anders dan voorheen. Ik mis mijn moeder naast mijn vader of ben ik dan gemeen?
De N is van Neukgeluiden, hou je alsjeblieft een beetje in. Ik hoef ze niet te horen pap, van jou en je nieuwe vriendin.
De O is van Onrecht, het werd je aangedaan. Maar kan iemand mij soms vertellen wat IK verkeerd heb gedaan?
De P is van Plezier, ik durf het niet te maken. Want als het leuk was bij de één, dan ben ik bang om de ander verdrietig te maken.
De Q is van Question, jullie hebben mij helemaal niets gevraagd. Heb ik misschien niet goed mijn best gedaan of ergens te vaak over geklaagd?
De R is van Reken maar, dat ik jullie heel erg mis. Geef me tijd eraan te wennen, dat ons gezin er niet meer is.
De S is van Sorry. Het spijt me, jullie huwelijk ging stuk. Ik was niet leuk genoeg om bij elkaar te blijven. Misschien brengen de bonuskinderen meer geluk.
De T is van Twee, twee huizen, twee keer Sinterklaas en kerst. Twee voordeuren en twee sleutels, die raak ik kwijt maar niet expres.
De U is van Uitstekend. Volgens de juf heb ik het dit jaar uitstekend gedaan! Een goed rapport, een rustig kind, dus jullie kunnen met een gerust hart verder gaan.
De V is van Vader, ik heb alleen jou. Je bent mijn held en mijn voorbeeld en mijn moeder was jouw vrouw.
De W is van Wensen. Zal ik er eentje doen? Ik wens dat jullie bij me blijven, ook al moeten we dat nu in schema’s doen.
De X is van kusjes, zó vaak ‘dag en hoi zoenen’ iedere keer. Sorry dat ik soms alleen maar zwaai, ik zie je toch overmorgen alweer?
De Y is van Eiland, ik weet heus wel hoe je het schrijft. Ik zie je erop zitten met je vriendin pap, ze is leuk en ik hoop dat ze blijft.
De Z is van Zeuren, van Zielig zijn en Zwijgen. Maar ook van Zullen we de stad in gaan en Zullen we alles tegen elkaar Zeggen of desnoods schrijven?
Ik hoop in ieder geval en met heel mijn hart, dat jullie wel voor altijd bij mij willen blijven.
❤️😭💔
Prachtige tekst. Die gaat recht je hart in.
wow, ik kon het niet droog houden. Zo herkenbaar, mijn eigen jeugd beschreven in 26 letters. Nu mamma van een kleine knul is mijn levensdoel om het beste ervan te maken, en te accepteren dat mijn partner en ik niet perfect zijn, elkaar ruimte geven en dingen soms accepteren i.p.v. altijd je gelijk moeten halen(ook al heb je dat) houdt ons goed in stand. Moet er niet aan denken mijn mannetje door een verrotte jeugd te laten gaan zoals ikzelf. Je wilt het toch beter doen voor je kids?
Wauw! Als mama van een mannetje van 3 en niet meer samen met zijn papa komt deze heel hard binnen! Gelukkig zijn wij hele goede vrienden, en hebben we niet de strijd en de ruzies!
Precies zoals het 30 jaar geleden was! Wij als kinderen hebben/hadden niks te kiezen. Altijd tussen 2 vuren staan. Door alles ben ik harder geworden en weet ik precies wat IK niet wil voor onze kleine man. En nu hopen dat hij dat ook zo wil. Hij zegt al weleens… ‘ik wil geen 2 mama’s en papa’s’
Wat mooi beschreven vanuit het perspectief van het kind. Het hakt er wel in.
Ik hoop dat heel veel gescheiden ouders en hun nieuwe partners dit lezen.
Ik heb er zelf gelukkig niet mee te maken, maar deze hakt er wel even in. Helaas zie ik om mij heen (te) veel van deze situaties, waarin de ouders alleen nog maar aan zichzelf denken en druk bezig zijn met hun ‘nieuwe’ leven en hun kinderen daarin vergeten. Mooi beschreven!
Wow… Die komt wel ff binnen. Gelukkig is er hier nauwelijks strijd en gaat dat onze kids dus voorbij.
Uiteraard zouden ze liever hebben dat papa en mama nog samen waren, maar tegelijk zien ze ook dat mama nu beter in haar vel zit en er veel meer rust is in huis. Dat laat hun zelf ook helemaal opbloeien!
Ook tussen papa en zoon is er nu vrijwel geen strijd meer.
Maar dochter (9) hier heeft vaak moeite met papa… En dat zijn dezelfde problemen als waar ik in het huwelijk tegenaan liep ?.
Dat is best lastig om mee om te gaan. Ik wil papa niet negatief wegzetten, maar als ik haar verdriet negeer of bagatelliseer neem ik haar niet serieus.
Wat zou ik graag willen dat ze eens enthousiast en vol verhalen over het weekend of de vakantie terugkwamen…………
Ik gun ze dat zo!
Mooi Anne!
Zo waar allemaal☹️🩷.
Nu na 3,5 jaar raakt dit ABC me en ik denk dat over 10 of 20 jaar ook zo zal zijn. Het is zo waar allemaal en het liefst van alles had ik het mijn kinderen bespaard. Ook al is alles in harmonie geregeld en staan de kinderen op de eerste plek.
Wow, zo goed geschreven! Als kind van gescheiden ouders zij sommige helaas herkenbaar, maar ik ben mijn ouders dankbaar dat het bij sommigen is gebleven.
Zij hebben geprobeerd het met zoveel mogelijk respect te behandelen, dat een groot deel van het leed mij bespaard is gebleven. Gelukkig. Ik ben een gelukkig gescheiden kind.
Scheiden is nooit leuk maar voor de kinderen bij elkaar blijven werkt ook niet. Probeer het, haal er alles uit, en als het dan toch niet gaat, zorg dan dat je kinderen nooit, maar dan ook nooit, de dupe worden van jullie keuzes!
Als zelf gescheiden man snap ik nog meer de impact, de Tweestrijd en de keuze die niet vanuit onze kinderen is gemaakt. Ik zeg bewust onze kinderen want dat zijn ze en dat zal nooit veranderen. Mijn zoon, nog een knul van 7, weet al zo goed zijn gevoel te verwoorden. Best pijnlijk soms kan ik je zeggen.
De R van Respect en de L van Liefde zijn voor mij de drijvers waarop ik de nieuwe situatie fundeer om zekerheid, duidelijkheid en stabiliteit te bieden. Praten en knuffelen is mijn devies.