Enkele maanden geleden overleed mijn biologische vader. Ik werd op de hoogte gebracht via mijn moeder, die op haar beurt een bericht kreeg van de gemeente. Persoonlijk heb ik de man na mijn 7de jaar nog 1x gezien.

Google bood geen uitkomst, in welke gemeente ik zijn graf kon vinden (om op te pissen) en daarom bleef ik zijn dood wantrouwen. Eerst zien dan geloven, voordat we er een toast op konden uitbrengen.
Enkele weken later kreeg ik van een notaris de bevestiging plus erfenis zwart op wit op de deurmat. Een diepe Michael Pilarczyk in- en uitademing maakte zich meester over mijn gemoed ‘hij is écht zo dood als een pier!’ riep ik uit.

Niet veel later heb ik mijn baan opgezegd om mijn hart te gaan volgen. Ik voelde me bevrijd, het was het laatste (ver)zetje dat ik nodig had. One big Meditation Moment!

Ik heb het mijn vader nooit gegund om ooit nog naar mij te kunnen kijken. Mijn echte voor- en achternaam Googelen levert dan ook precies geen zoekresultaten op, want alles heeft een reden.

‘Tante Anne’ is wie ik ben geworden en daar ben ik zo ontzettend blij mee! Met het verwerpen van de erfenis (een paar duizend ekkies, echt geen tonnen) gaat mijn kindsdeel naar mijn broer. Een fair deal als je het mij vraagt.

Rake klappen zijn mij als kind bespaard gebleven. Mijn oudere broer ontving zijn eerste trap al toen hij nog niet eens geboren was. Namelijk via de buik van mijn moeder. Mijn vader was zo’n jaren 70 exemplaar die een vrouw wist te onderdrukken door haar klappen te geven. Mijn moeder sprong tussen mijn broer en vader in, als zijn stoppen doorsloegen, zodat mijn broer fysiek niet te veel te lijden had.

Als kind weet je absoluut niet beter. Denk aan een hond die je dagelijks een schop geeft, hij zal je trouw blijven en altijd bij je terugkomen. Zo werkt het ook bij kinderen.

Mijn vader heeft ons als honden behandeld. Het was een vieze zieke man en ik schaam mij daar allang niet meer voor. Iets dat anno 2021 gelukkig steeds beter begrepen wordt, want lief mens: een dader moet zich schamen, niet het slachtoffer.

Niet lang nadat ik als klein meisje een hele grote agent in de woonkamer bij de buren zag praten met mijn moeder (die een washandje op haar hoofd hield tegen het bloeden) zijn mijn ouders gescheiden. En zoals ik ooit eerder schreef was dit het beste idee van Nederland!

Vorige week duwde ik een doosje ‘Never give up je Dropjes’ in de oude handen van mijn moeder. Met een grote glimlach keek ze naar mijn nieuwe Boterham-item. Ik sprak er al jaren over, maar had het nog steeds niet laten produceren. Ze keek naar het doosje, de gemixte dropjes én de kleine affirmatiekaartjes inside. “Mooi gedaan kind, goede krachtige teksten ‘Ik hou van mij’…”echt mooi voor op de spiegel!” zei ze.

Mijn moeder zette mij ooit voor een spiegel toen ik een jaar of (ik denk) 12…13 was. “Ik hou van jou, ik hou echt van jou…zeg het gewoon” zei ze dan. “O.k. ik hou van jou, ik hou echt van jou. Zo goed?” “Nog een keer en nu alsof je het méént.” De 2de keer dat ik het tegen mezelf zei in mijn spiegelbeeld, was het moment waarop ik voor het eerst naar mezelf lachte. Met een hand voor mijn mond weliswaar, maar ik had mezelf nog nooit écht gezien!

Inmiddels voer ik bijzonder goede gesprekken met mezelf en mijn spiegelbeeld of trek ik soms een gekke bek naar mij, vind ze leuk…

Wat ik zeggen wil is: waar je ook vandaan komt, hoe eenzaam, ongelukkig of zwart je heden of verleden ook is…geef niet op! Kan altijd nog, maar nu nog niet, o.k.? Het kan me niet direct schelen hoe vaak je gezakt bent voor je rijbewijs, of over hoeveel dagen jij je kinderen weer mag zien, hoeveel chemo’s je nog moet doorstaan, door wie je gepest of genegeerd wordt.

Geef niet op want niets is voor altijd. Vier je overwinningen en kleintjes tellen ook! Voordat je het weet lach ook jij in de spiegel naar jezelf en ga je doen waar je blij van wordt. Eén momentje per dag is voldoende, hoe ruk de situatie ook is waarin jij je op dit moment begeeft. Kijk wat er van mij is geworden! Ik had mezelf helemaal naar de tyfus kunnen drinken of anderszins onhandige keuzes kunnen maken. Waarom? Omdat mijn vader mij niet wilde hebben?

Ben je mal! Ik ben gewoon Boterham-smeerder geworden en ik ben er voor je. Want ik hou van jou, ik hou écht van jou.

Geschreven door:
Tante Anne
Geef een reactie

Reacties
  • Wow. Heftig. Goed verwoord. Heb het helemaal gelezen, dat zegt wel iets.
    Dank dat he dit gedeeld hebt!

    ❤️❤️❤️

  • Wauw, wat schrijf je dat mooi. Vooral je zin: ‘want lief mens: een dader moet zich schamen, niet het slachtoffer.’ Die komt binnen. Ik ben ook opgegroeid met huiselijk geweld (mijn vader gaf mijn broertje en zus heel uitgebreide, corrigerende tikken) en dit is de eerste keer dat ik durf te zeggen: dat is huiselijk geweld/mishandeling. ik schaam me er nog steeds voor, ook al was ik niet eens direct het slachtoffer. Als kind ben je inderdaad zó trouw aan je ouders, ook als je al volwassen bent..

    • Hi Mies,

      Dank voor je mooie reactie.

      Fijn dat je opheldering voor jezelf hebt gelezen, want weet je: wanneer een hond een schop krijgt, dan hoeft de hond zich niet te schamen. Wanneer een werkgever jou dagelijks toeschreeuwt, dan moet moet hij of zij zich schamen, wanneer een minister een inwoner van Nederland berooft, wie moet zich dan schamen? Yep: de dader.

      Liefde voor jou!
      Anne

  • Wow, ik lees dit voor het eerst. Wat een mooie column(s) lieve Tante..
    Deze in het bijzonder raakt me heel diep.
    Ik hou ook van jou, ik hou écht van jou!

  • Ik vind het zo bijzonder dat je al deze eerlijkheid deelt. Ontroerend en confronterend en helpend . Maar wat het mooiste is: Zonder al dit waren er geen boterhammen geweest! ❤️

  • Zo die komt ff binnen, wat een mooie sterke vrouw is je moeder geworden… Wat een kanjer nooit haar liefde voor een ander af laten pakken, sterker nog ze is als een warme kachel en straalt haar liefde naar anderen uit…. Die sterke tante Anne is wat je neergezet hebt. ❣

  • Die komt binnen!! En dan realiseer ik me weer wat een geweldige pa ik heb gehad en dat helaas niet iedereen zo heeft geboft.
    Ik geniet van je boterhammen, dus “Vooral doorgaan”🤩😉💖!!

  • Lieve Tante Anne,

    Wat een mooi mens ben je!
    Hoe mooi dat je je verhaal zo deelt, en zo waar is de boodschap, niets is voor altijd!❤️
    Blijf vooral hele veel boterhammen smeren want dat is toch wel echt het tofste wat er is!

  • Lieve Tante Anne….
    Ik hou van jou….. van je boterhammen en óók van dropjes!!
    Prachtig mooi mens ben je!!
    ❤🤗

  • Prachtig prachtig prachtig ❤️
    Enorm geroerd door je verhaal, je veerkracht, je eerlijkheid.
    Dankjewel!

  • wauw ik ben er even stil van.
    Wat een veerkracht zit er in jou. En wat mooi dat je jouw kracht op deze manier deelt met anderen. Dank daarvoor 💕

  • Och jeetje, kippenvel van mijn dikke teen tot aan mijn kruin. Dat gebeurt me niet eerder. Je raakt me. “Geef niet op want niets is voor altijd.” Janken dit. Ik hou ook van jou!

    Dank je wel dat jij er bent!

  • Jij Anne, jij bent echt de beste!
    Mooi mens wat ik heb mogen ontmoeten jaren terug en zulke mooie herinneringen aan heb. Ik zeg altijd: ondanks alles wat ik heb meegemaakt lach ik nog steeds, niet omdat ik sterk ben maar omdat ik niet spoor 😝 lieve Anne jij bent net zo gek hihi kus

  • Dankjewel om dit met ons allen te delen. Het gaat in het leven niet om iets wat je overkomt maar hoe je er mee omgaat. Geweldig wat jouw moeder je leerde toen je dertien was. Een sterke vrouw en gelukkig heeft ze jouw dat doorgegeven. ❤

  • Sorry voor de typfouten:

    Ik zit hier te janken met een lach en een ontroerd hart ❤️‍🩹

    Dat met die spiegel en ‘ik hou van jou’ ga ik ook doen. Eerst ik en dan m’n dochters. Tzt..

    Dankjewel

  • Lieve tante Anne! Dank je wel voor t delen. Jij tovert altijd n glimlach op mijn gezicht met je boterhammen, en nu lees ik je verhaal. Je bent een zeer sterke vrouw ❤️

  • Dank je wel dat jij jij bent! Dank je wel voor de powervrouw die je bent en dank je wel voor het delen. Ik ga naar de spiegel lopen en naar mezelf lachen! ❤️ En tegen de rest van de wereld zeg ik zacht in mezelf: zo smeer die maar op je boterham!

  • Zo waar deze woorden! Iedereen heeft af toe iemand nodig dit dat tegen je zegt.
    Opgeven kan altijd nog!! Ik lees dit ook met tranen in mijn ogen.
    Bedankt!!

  • Lieve Tante Anne,
    Zou je even willen knuffelen.
    Ik geniet altijd de boterhammen.
    En deze kolom van je komt zo bij me binnen, -^-
    Zoveel emotie …zo rakend verwoord.
    Je hebt n gave!!
    Dank je ,
    weet dat je berichtjes aankomen als cadeuatjes-^-

Andere columns

Filter op producten

Mand
Afrekenen