Hoe gaat het met Twinkle?

Eindexamen
Dit is normaal gesproken de leeftijd dat elke KNGF–pup richting het eindloopje gaat. Dat is een
soort examen om te kijken of de hond er klaar voor is om terug te komen naar Amstelveen en
zijn of haar schoolcarrière beginnen.
In Twinkle’s leven loopt alles net een beetje anders. Zij werd ziek in december en bleek giardia
te hebben. Toen dat duidelijk werd en zij daarvoor een kuur kreeg, knapte ze snel op. Maar ze
is toch twee weken echt ziek geweest. Toen ze net weer het hondje werd, kregen we tijdens
kerst een ongenode gast in huis: corona! We zijn er serieus ziek van geweest en konden niet
meer goed voor Twinkle zorgen.

Gelukkig woont er een ander puppypleeggezin bij ons in de buurt. Twinkle was daar al eens
een dagje geweest en kende de mensen en hun huis. Zij hadden op dat moment even geen
pup en waren zo lief om Twinkle bij hen te laten logeren. Zij had het daar heel goed en wij
kregen elke dag wel een foto of filmpje van haar. Wij konden rustig uitzieken wetend dat
Twinkle niks tekort kwam. Een hele fijne oplossing en ze is er twee weken geweest!

Maar die maand had wel zijn weerslag op Twinkle. Ze wilde heel graag weer haar oefeningen
doen, maar moest er echt weer inkomen. De datum van het eindbezoek in de stad stond al
vast, maar de instructeur besloot dat het beter was om het uit te stellen en van het eindbezoek
een gewoon stadsbezoek te maken. We konden de afgelopen maand te weinig oefenen met
Twinkle en dan is het niet eerlijk voor haar om haar dan examen te laten doen. En dat was
maar goed ook, want tijdens het stadsbezoek leek ze meer op een stuiterbal dan op een
labrador! Er moet meer rust in haar koppie komen en daarom gaan wij nu twee keer per week
oefenen in de stad. Zodat het weer helemaal normaal is om daar te lopen: tussen de duiven,
mensen, geluiden, geurtjes… en de rest.

Moederhond?
Twinkle heeft ook nog een fokloopje gehad. Dan gaan specialisten van het fokprogramma een
stukje lopen met Twinkle in Utrecht. Zij bekijken of Twinkle geschikt is voor het fokprogramma.
Wij lopen niet mee maar wachten (in ons geval) bij Starbucks tot het loopje klaar is. Een paar
dagen daarna kregen we een telefoontje dat Twinkle niet doorgaat voor moederhond maar
verdergaat in de opleiding tot blindengeleidehond.

Sterilisatie
Ze mag dan ook gesteriliseerd worden. Daar
hebben we meteen een afspraak voor gemaakt.
Twinkle kreeg de laparoscopische sterilisatie.
Die operatie duurt maar 10 minuten en alles bij
elkaar is ze een uurtje binnen geweest. Wij
waren tijdens de operatie in het dorpje koffie
gaan drinken en dat moest nog snel naar binnen
gegoten worden, want we konden haar alweer
ophalen. Toen ik de dierenartspraktijk binnen
kwam, liep ze dansend en springend met de
assistente mee. Het is dat ze drie kale plekjes
met klein hechtinkje op haar buik had, anders
had ik nooit geloofd dat er iets gebeurd was.
Ook eenmaal thuis was er weinig tot niks aan
haar te merken. Iets slaperiger, de dag zelf.
Verder niks. Ze zat ook niet aan haar wondjes.
Ik had verwacht dat ze heel zielig zou zijn, de
eerste dag, maar Twinkle blijkt ook een stoere
meid te zijn! Van buiten is er dan weinig van te merken, van binnen is er natuurlijk wel wat gebeurd. Daarom mocht ze even niet met andere honden spelen en dat vond ze echt niet leuk! Ze had veel energie en zowel zij als wij zijn blij dat deze periode weer voorbij is en ze heerlijk mag dollen met haar vriendjes.

Thuis–evaluatie
Twinkle had, door haar tijdelijke herplaatsing, haar thuisevaluatie nog niet gehad. Dat is
inmiddels ook gebeurd en ze is met vlag en wimpel geslaagd. Hoewel ze zich eigenlijk altijd
netjes gedraagt in huis, blijft het toch een beetje spannend. Je zult net zien dat ze ineens in
een dolle bui alle regels aan haar pootje lapt! Maar dat deed ze niet.
Na de eerste opwinding die er altijd is als de KNGF–instructeur binnenkomt, kwam de rust
terug en kon ze laten zien hoe een nette KNGF–pup in opleiding zich gedraagt. Ze gaat op
commando in haar mand en blijft daar tot ze een “vrij” krijgt. We legden ook een boterham op
de eettafel en die mocht ze niet stelen. Ze sprong niet op de bank, ook niet toen de instructeur
een beetje gek met haar deed. Ook was ze niet bezitterig met haar speeltjes en kluifjes.

We zijn daarna naar het losloopgebied gegaan. Daar liet ze zien dat ze zichzelf goed kan
vermaken, goed met andere honden omgaat en met mij meegaat als ik doorloop. Ze komt op
stem en fluit, eet geen gekke dingen en loopt zelf om een modderplas heen. Brave hond! Het
is gewoon ontspannen wandelen met haar.

Medische keuring
Er is nog een uitgestelde, belangrijke gebeurtenis achter de rug: de medische keuring!
Door de giardia van Twinkle moest ook dat
een maand later. En wat bleek, er waren twee broertjes van Twinkle die ook die dag gekeurd werden: Tycho en Terry. Dat was echt leuk!
toch een mini–reünie. Twinkle is dan echt het kleine zusje bij haar grote broers! Maar ze staat haar mannetje en ik begreep van het
fokgastgezin dat dat in het nest ook al zo was.

Een paar weken later kregen we een mailtje van KNGF dat Twinkle medisch goedgekeurd is. Fijn!

Trainen
We gaan dus nu twee keer per week met Twinkle naar de stad om de trein, bus, trap, lift en winkels te
oefenen. En alles wat je daar tegenkomt aan afleiding.

Zo liepen we pas op het perron, op weg naar de uitgang, toen we een andere KNGF–pup zagen oefenen
met zijn baasje. De pup oefende een intercity met moeilijke instap. En hij durfde niet! Het
baasje vertelde dat hij de allerlekkerste hapjes bij zich had, maar de pup, acht maanden oud,
durfde niet.
Toen ben ik met Twinkle die intercity ingegaan (voor Twinkle is dat echt peanuts, hoewel ze
er nog wel graag een brokje voor krijgt). We lieten de pup kijken hoe Twinkle dat deed. Toen
weer met Twinkle eruit en vervolgens weer de trein in en nu ging de pup mee. Hij aarzelde
even en nam toen een grote sprong, en daar stond hij! De topper! Ook de trein uit deed hij met
een sprong, achter Twinkle aan. Na dit succes vertrok de trein en kon het baasje en de pup
blij naar huis met een succesje op zak.

Dit verhaal vertelde ik aan het vorige puppypleeggezin van Twinkle, die ik goed op de hoogte
houd van alles rond Twinkle. En zij vertelde me dat Twinkle op dezelfde manier hulp nodig had
toen ze voor het eerst de trein ging oefenen. Ook zij vond het destijds spannend en een afgestudeerde blindengeleidehond, die daar altijd op een bepaalde tijd was, hielp Twinkle toen ook zo van haar angst af. Door een voorbeeld te zijn. Wat mooi om te horen… Zo is de cirkel weer rond!

Laatste fase
En nu zitten we dus echt in de laatste fase van Twinkle’s tijd bij ons. We zetten depuntjes op de i maar doen ook leuke dingen met haar. Het is zo fijn dat Twinkle zich overal netjes gedraagt. Ze kan zonder problemen overal mee naar toe en ik hoef niet bang te zijn dat er iets fout gaat. Dat betekent dat Twinkle bijna klaar is. En klaar betekent dat het afscheid eraan komt. Het is een periode van de tijd vasthouden en tegelijkertijd naar voren kijken. Maar ook van genieten van dit lieve, zachte, blije meisje!

Tot de volgende keer, met nieuwe avonturen van Twinkle!